Ik zie ENCI als een mogelijkheid om iets over de oorspronkelijke kwestie van de mens en zijn beslissingen ten opzichte van zijn levensruimte te onderzoeken. Op zoek naar wat de mens is, ben ik bezig met verschillenden non-hiërarchische onderzoeken. In de kwestie wat de mens is, is niets belangrijker dan het ander. De enige selectie gebeurt door middel van een biografische of situationeel subjectieve voorkeur. De situatie van ENCI is interessant, vanwege het extreme, ten opzichte van het weghalen, geformeerde gebied, de functionele aarde, het verplaatsen van aarde, en daardoor het scheppen van ruimte – het gat – die nu opeens toegankelijk is; een nieuwe vrij ruimte.
Het is, opeens, een open gebied, dat nu ten opzichte van andere intenties gevormd kan worden; net als een wond die behandeld moet worden. Deze Intenties leiden terug naar de mens. De structuur- wandel de dit weerspiegelt is een verzoek om gebieden weer bruikbaar te maken.
Ik ga de begrippen bekijken die gebruikt worden voor het ontwikkelen, het vormgeven, het bemiddelen en het verklaren van het proces van transformatie. Waar kwam het begrip overgangszone vandaan, wat kan er aan verbonden worden? Hoe scheppen de begrippen de manier van ervaring, in hoeverre zijn ze noodzakelijk om überhaupt een voornemen ontwikkelen/te beginnen.
